„Kiedy bada się ludzki umysł, nie można usunąć go z ciała. Trzeba na powrót umieścić go w mózgu. A to przecież ciało. Dla filmowca wszystko jest ciałem, ponieważ nie da się sfilmować abstrakcyjnego konceptu. Ciało natomiast można pokazać. Ciało więc, jako podstawa ludzkiej egzystencji, jest dla mnie najważniejszą realnością dzieła filmowego (…). To dlatego nie… Czytaj 10 horrorów cielesnych. Kobiece transgresje
Film surowy w brutalności i kreatywny w niej, ale też precyzyjny i zwarty konstrukcyjne. Gdzie krwawe atrakcje i budowane napięcie współgrają z dramaturgiczno-obyczajowym zapleczem – choć na pierwszy rzut oka konwencjonalnym, nawet wtórnym – ostatecznie nie dość, że ładnie wtopionym w opowieść, to wydajnie pracującym na warstwę horroru. Oto ojciec i córka: twardzi, szorstcy i uparci… Czytaj Pełzająca śmierć, najlepszy film sportowy od lat
Jamie Lee Curtis z pierwszego „Halloween” Carpentera i Jamie Lee Curtis z dwa lata późniejszej „Mgły” tegoż – dziewczyna ta sama, bohaterka całkiem inna. Pierwszy sygnał: włosy. U Laurie Strode nieokiełznane na znak niewinności. Odwrotnie niż u jej następczyni, Elizabeth, która ostrzyżona jest krótko i przekornie, a prócz tego inaczej się ubiera (z pewnością wyrosła… Czytaj Dziewczyny we „Mgle”
Od „Zza światów” Stuarta Gordona i „Hellraisera” Clive’a Barkera po „Towarzystwo” Briana Yuzny. W obskurnych horrorach z lat 80. znajduję coś, czego trochę mi brakuje w dzisiejszym kinie – szczególny rodzaj bezwstydności. Ejtisowe horrory topiły się w śluzie i wydzielinach różnego pochodzenia, nie bały się ciała, ani jego obrzydliwości. Z jednej strony budziły dyskomfort, z drugiej… Czytaj Umoczeni w śluzie
Strach pochwalić najnowszy film Nicolasa Windinga Refna. Strach się nad nim zachwycić. Zrób to, a znajdą się tacy, którzy – jeszcze zanim skończysz swoją wypowiedź – machną na ciebie ręką; zwymyślają od „wyznawców Refna". Nie fanów, nie entuzjastów, ale „wyznawców”, bo oczywiście nieobiektywnych i zbzikowanych jak w sekcie. Wypraszam sobie. 1. Pisząc o „Neonowym Demonie”,… Czytaj „Neon Demon” – glamourowy horror i snobistyczni krytycy
